Latince adı “Morus Nigra” olan karadut, dutgiller familyasındandır. Anavatanı Türkistan olan karadut batıda İran, Irak, Türkiye, Akdeniz ülkeleri, Avrupa ve doğuda Çin’e kadar çok geniş bir alana yayılmıştır. Hafif bünyeli toprakları sever. Kışın yapraklarını döken ve soğuğa dayanaklı bir ağaçtır.
Kalın dalları arasından ilkbaharda yeşilimsi renkte çiçekler açar. Hassas ve kırılgan bir kök yapısına sahiptir. Çiçekleri olgunlaştığında harika tatlara sahip karadut meyvelerine dönüşür. Farklı aroması ve hafif ekşimsi tadıyla damaklarda derin bir lezzet bırakır. Hemen her türlü tatlı yapımında kullanılabilir. Kremaların sosunda, pastaların içinde, dondurmalarda, reçel, pekmez ve hoşaflarda değişik biçimlerde tadını özgürce sergiler.
Karadut ağacı, şiirlere, şarkılara ve öykülere konu olmuş bir ağaçtır. Mitolojik öyküde anlatıldığına göre birbirlerine âşık olan Tispe ve Piremus’un aşkları uğruna öldüklerini gören tanrılar, bu aşkı ölümsüzleştirmek için Piremus’un kanını ağacın meyvelerine, Tispe’nin gözyaşlarını ağacın yapraklarına vermişlerdir. Karadut meyvesinin (Piremus’un kan lekesi) lekesini bu yüzden yalnızca karadut yapraklarının (Tispe’nin gözyaşları) temizlediğine inanılır.
Karadut yaprağı bitkisinden; karadut yaprağı çayı ve tentürü üretilir.
TR
